Jakie strategie wykorzystujesz podczas ćwiczenia i przygotowań materiału? Zdarza się, że na drugi dzień po intensywnej sesji nie jesteś w stanie zagrać tak dobrze, jak to było dzień wcześniej? Albo może ćwiczysz dany materiał i już Ci wychodzi bokiem? Wiem, że niekoniecznie chcesz się do tego przyznać, bo przecież kochasz muzykę! Jednak trudno by mi było uwierzyć, że nigdy nie miałaś takiego wrażenia, że jeszcze raz powtórzysz dany utwór i padniesz z nudów/wykończenia/frustracji (niepotrzebne skreślić)
Różnorodne strategie kontra … nuda
Muzycy, który efektywnie wykorzystują czas w ćwiczeniówce mają wiele różnorodnych strategii pracy z danym utworem. Przekłada się to nie tylko na efektywną pracę, ale też na ciągłe zainteresowanie i żywe zaciekawienie utworem.
Strategii, które można podjąć podczas ćwiczeń jest wiele, ja dziś chciałabym się skupić na jednej, która ma swoje korzenie w psychologii sportu.
Bloki kontra interwały
Jedną z najczęściej stosowanych strategii jest granie w dłuższych blokach, w trakcie których wykonujesz jeden utwór, albo jeden rodzaj ćwiczenia. Jak się jednak okazuje, w przypadku sportu lepsze efekty w technice gry czy określonych zdolnościach motorycznych można uzyskać wtedy, gdy ćwiczenia rozłoży się na krótkie interwały przemieszane losowo.
Czemu interwały mogą być lepsze?
Przyczyny tego zjawiska są prawdopodobnie dwie.
Pierwsza z nich związana jest z analizą różnych fragmentów utworu, które są ćwiczone równolegle w ramach tych krótkich interwałów. Nasz umysł analizuje je na okoliczność podobieństw i różnic, co prowadzi do innego sposobu kodowania tych informacji.
Wiadomo od dawna, że muzycy świetnie sobie radzą z wymagającymi zadaniami w ramach których potrzebne jest kodowanie informacji na różny sposób, jej jednoczesne przetwarzanie, przewidywanie tego co wkrótce nastąpi itd. Takie krótkie przeplatane losowe ćwiczenia jeszcze bardziej gimnastykują nasz mózg.
Druga przyczyna wskazuje na konieczność przestawiania się z jednego zadania na drugie. W konsekwencji, gdy powracamy do ćwiczenia, które praktykowaliśmy kilka interwałów wcześniej to wymaga to od nas rekonstrukcji kolejnych kroków i w konsekwencji prowadzi do wykształcenia się lepszej ich reprezentacji i tym samym lepszego ich zapamiętywania.
Jak zatem miałaby wyglądać taka praktyka z wykorzystaniem treningu interwałowego?
Przykładowa praktyka interwałowa
Możesz swoją sesję ćwiczeniową podzielić na kilka-kilkanaście 3-minutowych interwałów. W ramach tych poszczególnych interwałów przez kolejne 3 minuty możesz ćwiczyć kolejne fragmenty jednego utworu:
3 minuty – fragment A
3 minuty – fragment B
3 minuty – fragment C
3 minuty – fragment D
3 minuty – fragment A
3 minuty – fragment B
3 minuty – fragment C
3 minuty – fragment D
i tak dalej i tak dalej
Oczywiście w ten sposób możesz dokonać kolejnych ulepszeń tej strategii. Mieszać nie tylko fragmenty jednego utworu, ale dodawać do tego ćwiczenie za pomocą różnych technik gry.
Z pewnością takie ćwiczenie jest bardziej wymagające – musisz być cały czas skupiona i mieć konkretnie określone cele ćwiczeń. Jednak przy tak ułożonej praktyce ćwiczenie może wydawać się mniej jednostajne i nudne więc łatwiej utrzymać zaangażowanie i świeże zaciekawienie. A konkretnie ustalone cele sprzyjać będą dodatkowo efektywnemu ćwiczeniu.
Jestem ciekawa w jaki sposób wykorzystasz tę metodę i jak ją wprowadzisz w swoje praktyki. Daj mi znać w komentarzu!
Spodobało Ci się?
Jeśli czujesz, że ten tekst jest dla Ciebie przydatny to nie zachowuj go tylko dla siebie! 🙂 Podziel się tym z kimś, komu może się to przydać, albo spodobać 🙂
